Seni görmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki, herhalde en son iki sene önce rüyamda görmüştüm. Yüzünü artık hatırlamıyorum o yüzden tamamen başka bir surette geldin rüyama ama biliyordum o sendin. Sen bir kere öldün ama ben yüz kere senin ölümünü gördüm, bazen tam da yaptığın gibi bazen bambaşka bir şekilde ama hep aynı son. Sen ölüyorsun ve ben bütün o yaşadıklarımı tekrar tekrar yaşıyorum. Sen ölmeyi istiyorsun, ben sana yetişmeye çalışıyorum ama yine yetişemiyorum, sen duruma göre ya kendini asıyorsun ya uçurumdan atlıyorsun ya silah sıkıyorsun ve ben ne yaparsam yapayım hep geç kalıyorum. Yüzünü hiçbir zaman bembeyaz tenin ve gece gibi gözlerinin güzelliğiyle görmüyorum, yetiştiğimde çoktan ölmüş oluyorsun. Neden her şey düzelmeye başlayınca bana hep bunu yapıyorsun? Kendimi azıcık iyi hissetmeye başlasam sen yine ölüyorsun ben yine o sonsuz uçurumlardan düşüyorum. Artık eskisi kadar etkilemese de hiçbir zaman iyileşemeyecekmişim gibi hissettiriyorsun.
link
"Yamayamıyorum deliğini kalbimin
Yana yakıla düşüyorum uykuya
Tam dalacakken gelme izinsiz
Rüyamda bir el belli belirsiz
Aynı tarifsiz buruk his"
Edit: biri de sanki hissetmiş gibi onu anlattığım entriyi artılamış. Böyle tesadüflere gereksiz anlam yüklerim.